Joga pojawiła się w moim życiu jak ciche wołanie, które długo ignorowałam. Dopiero po trzydziestce – w zabieganym codziennym życiu, pełnym napięć i oczekiwań – coś we mnie powiedziało „dość”. I wtedy wróciłam do ciała.

To właśnie joga dała mi przestrzeń, żeby się zatrzymać. Poczuć, oddychać, być tu i teraz. Z czasem praktyka stała się dla mnie nie tylko sposobem na ukojenie, ale i ścieżką poznania siebie – głębiej i łagodniej, niż kiedykolwiek wcześniej.